Een schrijver is schatplichtig aan alles wat hij ziet, leest en hoort. Ik heb nooit geloofd in de angst om iets van anderen te kopiëren/stelen en heb een immens wantrouwen jegens de schrijvers die nauwelijks lezen, nauwelijks theater of films tot zich nemen.

Ik verslind alles met een verhaal. Dit jaar zag ik in Shakespeare's Globe in Londen twee van zijn grote tragedies, King Lear en Julius Caesar. Het is een geweldige ervaring om het werk te zien zoals het bedoeld is en niet ver verwijderd van de thema's, betekenis en dictie zoals deze klassiekers vaak op het Nederlandse toneel worden opgevoerd.

Nee, als je dan een klassiek werk opvoert, denk ik, doe het dan als Tiago Rodrigues' bewerking van Homeros' Ilias in Women of Troy as Told By Our Mothers of zoals Rik van den Bos' bewerking van Dostojevski's Aantekeningen van de ondergrondse in Underground. Het zijn visies die ik niet genoeg kan prijzen.

Suus (Roeland Fernhout/Herbert Achternbusch)

Niet gezien, niet gehoord (Dilan Yurdakul/Likeminds)

Joy Enjoy Joy (Ward/ward, Ann Van Den Broek)

Witch Hunt (NNT/Club Guy & Roni/Eline Arbo)

Julius Caesar (Shakespeare’s Globe)

King Lear (Shakespeare’s Globe)

The Burnt City (Punchdrunk)

Underground (NNT/Guy & Roni)

Girls and Boys (Oostpool, Dennis Kelly, Daria Bukvic)

Een van ons (Kasper Kapteijn)

Two hundred tapes and a box of a thousand papers (Rosa Ronsdorf/Roos Pollmann)

The Waves (Khadija El Kharraz Alami)

De wanen (Ingmar Heytze/Olivier Diepenhorst)

Hedwig and the Angry Inch (John Cameron Mitchell)

Songs of No One (Nastaran Razawi Khorasani)

Schuld (TG Maastricht)

Women of Troy As Told By Our Mothers (Dood Paard/Tiago Rodrigues)