Elk jaar is een geweldig filmjaar. Tussen alle nieuwe en oude films die ik dit jaar zag zaten 25 pareltjes.

De films die ik het beste vind, waar je me voor kunt wakker maken, zijn de film die vooral emotioneel op me werken, maar waarbij je achteraf over elk departement een heel boek zou kunnen schrijven. Wat dat betreft ging er dit jaar niets boven The Tragedy of Macbeth van Joel Coen. Niet alleen deed Denzel Washington al zijn voorgangers in de rol vergeten, maar de decors (allemaal in de studio opgebouwd!), het licht (Bruno Delbonnel verdient alle lof), de kostuums (hoe Mary Zophres ieder karakter een andere textuur meegaf), de montage (schrijver-regisseur-producent Joel Coen zelf naast Lucian Johnston)...

Boven alles is er geen schrijver die qua stijl of plot in de buurt komt van Shakespeare en laat geen van zijn werken zich zo goed vertalen naar deze tijd als Macbeth. Wraakfilm, (anti-)oorlogsverhaal, geestfantasie en psychologisch drama; hier viel niet aan te tippen.

1. The Tragedy of Macbeth (Joel Coen)

After Yang (Kogonada)

The Northman (Robert Eggers)

L’événement (Audrey Diwan)

Drive My Car (Ryûsuke Hamaguchi)

6. C’mon C’mon (Mike Mills)

Fire of Love (Sara Dosa)

Moonage Daydream (Brett Morgen)

Nope (Jordan Peele)

Bodies Bodies Bodies (Halina Reijn)

11. Three Thousand Years of Longing (George Miller)

Men (Alex Garland)

Crimes of the Future (David Cronenberg)

Piccolo Corpo (Laura Simani)

Cyrano (Joe Wright)

16. The Batman (Matt Reeves)

Close (Lukas Dhont)

The Lost Daughter (Maggie Gyllenhaal)

Everything Everywhere All at Once (Daniels) 

The Woman King (Gina Prince-Bythewood)

21. Pinocchio (Guillermo del Toro)

Decision to Leave (Park Chan-Wook)

Prayers for the Stolen (Tatiana Huezo)

Four Hours at the Capital (Jamie Roberts)

Hrytti Nro 6 (Juho Kuosmanen)